Profano o espaço. que será. seja. um caminho. vereda de memórias.

quarta-feira, 5 de março de 2008

Fundadora do Tempo

A casa, o neno , o tempo e ti

A casa que levei comigo desde a nación primeira
e desde sempre souben levantada nas beiras dun espello azul


O neno , auga dun beixo , soberano amor que docemente obriga .

O tempo , estas janelas
abertas a outros sen razón .

E ti

raíz da vida nova ,
fundadora do tempo
Beatriz.

In , a escrita das Aves de Marzo, de Xosé María Álvarez Cáccamo, Ed Tema 1997





3 comentários:

Concha Pelayo/ AICA (de la Asociación Internacional de Críticos de Arte) disse...

Esos cuatro elementos con los que enmarca su post son, en esta época, raíz duradera de la memoria.

Su prosa es un canto a la primavera, alas de pájaros. De aves mejor, para hacer el dicurso más poético. Como merece.

Concha Pelayo/ AICA (de la Asociación Internacional de Críticos de Arte) disse...

somos alas sin rumbo
a la deriva.
volamos
planeando
a favor del viento.
hasta cruzarnos
en el aire
con la brisa
que provocan
otras aves
que pasan
a nuestro lado
saliéndonos al paso.
en nuestro camino.

un abrazo de marzo.

Isabel Victor disse...

Um abraço de Março :))

Gratapela ateção e pelas palavras

Cordialmente ...
(gosto desta palavra)

iv*